Onlangs kreeg ik een appje van Aline. Zo’n appje wat me kippevel geeft. Want de partner van haar vriendin heeft vermoedelijk autisme. En dat geeft kopzorgen. Hun gesprekken gaan er vaak over. Dingen als: “Ik voel me zo alleen in onze relatie, want hij ziet het niet als ik hem eigenlijk nodig heb. De opvoeding moet ik grotendeels alleen doen, liefst is hij alleen maar aan het werk. Eigenlijk moet alles daarvoor wijken. Elke vingerwijzing naar autisme wijst hij af. Soms zelfs op het agressieve af. Hoezo autisme?! Maar zij ziet het steeds meer en meer in de dagelijkse dingen en onderlinge omgang. Wat moet ze dan? Ze is zo langzamerhand radeloos. Ze houd van hem en wil graag samen blijven, ook voor de kinderen, maar het wordt steeds ingewikkelder en moeilijker. Liefst zou ze een diagnosetraject aan willen gaan. Maar dat is niet bespreekbaar. Heb jij een tip?
Zoveel verdriet
Als ik dat dan lees, dan doet me dat letterlijk pijn. Ik zie de weerstand bij deze man en de wanhoop en moeite van deze vrouw. Als je dan door wilt gaan op het stuk autisme terwijl hij daar duidelijk niet aan toe is, dan weet je in ieder geval zeker dat het op een scheiding uitdraait. Want het maakt de relatie stuk. Hoe lastig ook, maar als anderen in iemand autisme herkennen, betekent dat niet automatisch dat de ander dat overneemt. Die bewustwording is iets wat bij de persoon zelf op gang gebracht moet worden en wat je als ander niet kunt forceren.
Toch zijn er een aantal dingen dat je wel kunt doen. Want ook hierin is het verlangen om dichter naar elkaar toe te gaan en om beter met elkaar te leren omgaan. Of autisme nu wel of niet bespreekbaar is. Wat ik de vriendin van Aline aanraad is om boeken te lezen over autisme, om gedrag te gaan herkennen. Wat zijn dan die specifieke autistische dingen waar ze tegenaan loopt: starheid, het niet onder woorden kunnen brengen van gevoelens, het aanlopen tegen van altijd maar stellig z’n eigen mening te willen vasthouden, niet flexibel zijn, etc..
Als je dat als concreet gedrag kunt gaan herkennen en voor jezelf weet dat dat een stukje autisme is, dan maak je het voor jezelf al veel gemakkelijker. Want als het over concreet gedrag gaat, dan kun je het ook met je partner erover hebben, want dan gaat het ergens over.
Bedenk waarom je ook alweer samen bent met deze persoon
Ook een heel belangrijke tip die ik je mee wil geven: bedenk nog eens, waarom was je ook alweer met deze persoon getrouwd? Wat ik heel vaak zie in relaties is dat tegenpolen elkaar aantrekken. Die regel kennen we waarschijnlijk allemaal. Maar wat was er nou zo leuk aan hem dat je met hem bent getrouwd? Waarschijnlijk vond je z’n stabiliteit fijn, vond je het fijn dat hij gewoon duidelijk zei waar het op stond, had hij iets charmants, was hij gewoon heel zorgzaam voor je, had hij een hekel aan ruzie. Dat kan van alles zijn. Wat maakte hem nou zo leuk en probeer daar weer contact mee te krijgen, probeer dat weer te herkennen. Ga alleen niet de focus leggen op dat wat je naar vindt of dat je heel erg onder de loep legt wat dat autistische gedrag nou is.
Accepteer dat je anders bent. Je kunt elkaar waarschijnlijk ook heel mooi aanvullen, dus zoek ook daarin hoe dat voor jullie samen kan werken. Ik wil je als voorbeeld een situatie noemen hoe dat werkte bij een stel dat ik onlangs aan tafel had zitten.
Voorbeeld van een situatie
Een eerdere klant van me, Martin, kostte het enorm veel energie om de kinderen naar bed te brengen. Het was altijd gedoe en gezeur waardoor z’n vrouw steeds weer moest inspringen om de situatie rustig te krijgen tijdens het naar bed gaan. Op een gegeven moment hebben ze samen besproken of ze iets in de taakverdeling konden doen. Dat als Martin moe uit zijn werk komt, hij dan wel een bijdrage levert en dat zij dan de kinderen naar bed brengt, wat haar minder energie kost. Ze kwamen erop uit dat hij heel goed was in de afwas en de was doen. Dus hebben ze vanaf toen besloten dat zij de kinderen naar bed brengt en dat Martin de afwas doet en de taak van de was op zich neemt.
Dat ging naar beider tevredenheid. Het was ’s avonds tijdens het bedritueel veel rustiger in huis en Martin was veel minder overprikkeld na het avondritueel, waardoor ze ook samen af en toe eens op de bank konden ploffen en met z’n tweeën gewoon zo’n gezellig onderonsje konden krijgen.
Oplossing is niet altijd zo gemakkelijk
Ik realiseer me dat de oplossing niet altijd zo gemakkelijk is als ik nu noem, maar het zijn allemaal weer kleine stukjes die de onderlinge relatie toch een boost kunnen geven naar het positieve. Dat je weer in een positieve flow samenkomt. Dat is wat ik anderen met autisme of die een relatie hebben met iemand met autisme heel erg gun.
Misschien zoek je naar nog meer concrete tips over hoe je beter kan omgaan met iemand met autisme. Ik heb 365 tips geschreven over hoe je beter kunt omgaan met iemand met autisme, hoe je slimmer kunt communiceren en hoe je kunt helpen zonder dat je heel erg de focus legt op het autisme maar dat je toch kleine dingetjes kunt doen. Zodat je autisme in ieder geval snapt waardoor je het onderlinge contact en de relatie kunt verbeteren.
Klik hier om even te kijken naar die 365 krachtige autisme tips en wellicht is dit interessant voor jou en heb jij vanaf nu ook dagelijks een tip in je mailbox waar jij aandacht aan kunt schenken om de onderlinge relatie te verbeteren.
