Aardig doen
De meeste geliefden van iemand met autisme denken dat als je iemand maar rustig houdt, het wel goed komt. Ze houden ze zich in, met alle consequenties van dien. En dat snap ik wel. Je geliefde partner of kind laat je nooit helemaal los. Er blijft altijd wel een lijntje uitstaan. Of het goed gaat, hij lekker in zijn vel zit, of hij iets van je nodig heeft. Bovendien wil je ook gewoon leuk, lief en aardig doen. Liefdevol zijn is ook de basis van elke goede relatie.
En er is ook veel aan gelegen om de lieve vrede in huis te bewaren. Want dan kan iedereen ontspannen leven en werken. En daar wordt het leven ook veel gezelliger van. Maar is het ook zo, dat als je iemand rustig probeert te houden en altijd leuk, lief en aardig doet, je een ontspannen leven met autisme hebt? Nee, helaas blijkt dat in de praktijk vaak niet zo te werken.
Veel partners en ouders met een geliefde met autisme worstelen om het hoofd boven water te houden. Herkenbaar?
- Je doet keihard je best om het autismegedrag te begrijpen en zo goed mogelijk aan te sluiten bij de behoeften.
- Je slikt de gedachten die in je opwellen maar weer in.
- Je overvraagt je geliefde door zich te laten inhouden, zich anders voor te doen dan hij daadwerkelijk is.
- Je probeert gedoe een positieve wending te geven met duwtjes en aanmoedigingen.
- Je geeft veel van je tijd en energie om te kijken waar het makkelijker kan en dingen opgelost kunnen worden.
- Je gaat (ver) over je eigen grenzen heen waardoor je overbelast raakt of, tegen wil en dank in een burnout terecht komt.
- Je blijft maar bidden en hopen dat er manieren zijn, waardoor er wel meer rust in jullie leven komt.
Aardig doen? Er blijft iets wringen
Zo hebben jij en je geliefde partner of kind alsnog niet die gewenste rust. Het voelt als steeds consessies doen. Er blijft iets wringen waardoor er spanning op de lijn blijft.Dan wordt er heftig gereageerd op peanuts. Trekt je geliefde zich terug in zijn torenkamer en is niet meer te bereiken. Of rinkelen de ramen in de sponningen door daverend dichtslaande deuren na een flinke uitbarsting. Uiteindelijk plof je neer op je stoel. Met je handen in je haren staar je naar de lege plek en vraagt je wanhopig af waarom het nou zo moet gaan. Maar hoe dan wel?
Wat moet je wel, of juist niet doen of zeggen?
Hoe kan het dat bepaalde partners en ouders wel een ontspannen relatie hebben met een geliefde met autisme? De partners en ouders die zelfverzekerd omgaan met autisme weten wat ze wel of juist niet moeten doen of zeggen. Die maken gebruik van een autisme specifieke benadering die op de beste manier aansluit bij de behoeften. Omdat ze de handleiding ontdekt hebben. Snappen waar het moeilijk is door het autisme. Waarmee ze zelf meer grip op de situatie houden en daarmee de rust in huis bewaren.
Ook als het lastig wordt in gesprek blijven
Zij weten hoe ze op een duidelijke manier in gesprek kunnen blijven. Ook als het lastig wordt. Ze hebben concrete handvatten om toe te passen. Ook als er begrensd of bijgestuurd moet worden. Zij zorgen goed voor zichzelf zodat ze daardoor er ook beter voor hun geliefde kunnen zijn. Ze hebben geïnvesteerd in de juiste mindset, kennis en vaardigheden waarmee ze zich toegerust voelen om de dagelijkse uitdagingen te overwinnen. Waardoor er ruimte is om van elkaar en met elkaar te genieten van de mooie, fijne en blije dingen in het leven. Waar er ook zoveel van zijn.
Dat geeft enorm veel rust. Dat is ook voor jou weggelegd, want het is te leren. De makkelijkste manier voor een mooier en ontspannen leven samen bereik je door het gebruik van een beproefde aanpak die zich in de praktijk heeft bewezen. Is dit waar jij ook naar verlangt?
