Choose your battle: pfff, Marja! Je kunt dat allemaal wel zo mooi schrijven. Benader je geliefde met autisme positief. Maar wat als het allemaal niet helpt? Als je genegeerd wordt? Als je uitgescholden wordt? Als je alles al geprobeerd hebt om echt contact te krijgen? Als je over van alles en nog wat gezeik hebt?

Wat dan?

De stekker uit de relatie halen?

Wilma (niet haar echte naam natuurlijk) mailt haar frustraties naar me. Haar leven is a hell of a job. Ze wil de stekker uit de relatie halen. Want het wordt toch niet beter. Hij moet maar eens snappen dat ze het zat is, dat stomme gedrag. Hij moet nou eindelijk maar eens stoppen met zo te lopen zeuren over de kleinste dingetjes. Ik moet me altijd maar weer aanpassen en hij doet niks. En als die dan die aangeleerde vraag stelt wat het voor haar betekent, dan flipt ze helemaal. Hij dit en hij dat. Dan kan je wel zo mooi zeggen, benader hem positief, maar daar kan ik niets mee. Hij moet nu maar eens in actie komen. Nou is het zijn beurt. Zo.

Nare situatie

Wat een nare situatie. Wat verdrietig voor Wilma dat zij haar relatie met haar partner zo ervaart. En met haar vele anderen die het soms gewoon echt helemaal spuugzat zijn. Op een gegeven moment ben je er klaar mee. Weet je niet meer hoe je de reactie krijgt die je wilt.

Heb je er geen idee van hoe je iemand zo kunt veranderen dat ie precies wordt zoals jij het graag wilt.

Want dat willen we dan meestal. De ander moet zo worden als wij willen.

Helaas… Ik moet je uit een droom helpen.

Weet je… Je kunt de ander niet veranderen.

Ik zal het nog een keer zeggen.

Je kunt anderen niet veranderen.

Dat lukt gewoon niet.

Inzicht

Hoe vaak heb ik niet gedacht: ‘Ik wou dat ik een ander chipje in het hoofd kon implanteren en dat al het gedoe van de wereld was?!’

‘Ik wil dit niet meer zo! En ik wil dat jij verandert!’

Maar dan leg je het buiten jezelf.

De ander is degene aan wie het ligt.

Je wijst met het vingertje naar de ander.

Als een dreinende kleuter die zegt: ‘Het is JOUW schuld!’

En ondertussen wijzen er heel wat meer vingers naar jezelf.

Misschien haak je nu af. Doe ik je pijn. Sorry lieve lezer. Ik weet hoe moeilijk het soms is en trap er zelf ook nog wel eens in.

Toch kan dit inzicht je helpen.

Heel erg helpen.

 

Ik hoop dat je nog even wilt doorlezen. Want ik hoop dat het je helpt. Om door te gaan. De draad weer op te pakken.

 

Want hoe je het ook wend of keert. Je kunt een ander niet veranderen.

Maar je kunt WEL invloed uitoefenen op je eigen gedrag. Je eigen gedrag veranderen, aanpassen. Waarmee je het gedrag van anderen kunt beïnvloeden.

Het is helaas geen gemakkelijk te leren trucje. Gooi er een muntje in en er komt een liedje uit.

Nee. Je weet helaas nooit van tevoren precies wat de impact is van jouw andere, hopelijk effectievere gedrag.

Net als dat je nooit precies weet wat je onderweg tegenkomt als je op reis gaat. Net als dat je nooit zeker weet of het beloofde resultaat van een heerlijk recept ook daadwerkelijk zo heerlijk smakelijk is als op het plaatje lijkt.

Zo.

Nu weet je het geheim. Het grote geheim.

Want dit is waar het keer op keer weer over gaat. Als je het moeilijk vindt om met je geliefde met autisme om te gaan.

Dan gaat het ook heel erg over jou en welk effect jij hebt op de ander. Het gaat dus over jou in contact met je geliefde met autisme.

Choose you battle: wat je zelf kunt doen

Het helpt om steeds weer te onderzoeken wat je eigen aandeel is. Wat je zelf kunt doen om de situatie te veranderen. Misschien moet je eerst een blokje om, zodat je kunt afkoelen. Misschien moet je stoom afblazen bij een goede vriend of vriendin. Misschien wil je een weekendje alleen zijn. Misschien moet je alles opschrijven. Wat jou ook maar kan helpen om te dealen met moeilijke situaties.

En weet dit.

We hoeven niet op elke slak zout te leggen.

Realiseer je dat niet elk gedrag wat je lastig vindt besproken moet worden en uit te weg moet worden geruimd. Stapje voor stapje, gedurende de tijd kun je issues bij de kop pakken.

Choose you battle; de rest van de dag ging het soepeltjes

Zo vertelde een man met autisme laatst dat hij in voor hem moeilijke tijden een groot deel van de dag alleen op zijn kamer zit en alleen tijdens het eten contact heeft met zijn vrouw en kind. Tijdens een van de maaltijden mopperde hij heel erg dat het eten echt niet te eten was. Hij wond zich er steeds meer over op. Totdat zijn vrouw tegen haar dochter zei: “Wel, als het vandaag het eten is wat je niet lekker vindt, dan doen we het ervoor, want de rest van de dag ging het soepeltjes.”

Je kunt het zo zien, dat 10% erg storend gedrag is wat voor jou echt heel belangrijk is. Het is niet onderhandelbaar.

30% is te overleggen, waar je meestal compromissen in kunt bereiken. Je hoeft daar niet perse de strijd over aan te gaan.

60% is het niet waard om je druk over te maken. Je kunt het negeren.

Dus waar gaat die 10% over voor jou? Wat super storend is en niet onderhandelbaar? Wat is het concrete gedrag waar het dan over gaat wat je zo lastig vindt? En wat is je eigen aandeel daarin? Welke mogelijkheden heb je zelf om er op een iets andere manier mee om te gaan? Waardoor dingen soepeler, makkelijker, duidelijker, eenvoudiger worden?

Kortom: choose your battle!

PS. Wil je meer weten over hoe je met meer rust en ontspanning om kunt gaan met autisme? Wordt dan lid van de Hart voor Autisme community. Een plek waar je gezien wordt, kan sparren met andere ouders en/of partners en je je vragen kunt stellen tijdens maandelijkse Q&A sessies. Klik hier voor meer informatie.